Naomi kreeg toen ze zwanger was van haar dochter last van bloedingen en bleek baarmoederhalskanker te hebben. Hieronder lees je haar ervaring met haar diagnose en behandeling tijdens haar zwangerschap.
“Drie weken na de geboorte van mijn dochter werd ik geopereerd om de tumor te verwijderen. Een pittige periode, waarbij ik in een ander ziekenhuis lag dan mijn dochter en haar alleen via een videoverbinding kon zien. Het was heel moeilijk om mijn dochter niet te kunnen zien (anders dan via een videoverbinding) en haar niet te kunnen vasthouden en knuffelen.”
diagnose
Toen ik zwanger was van mijn dochter had ik, over een periode van een aantal maanden, enkele malen last van bloedverlies. In het begin kon dit nog verklaard worden. Maar nadat de 20-weken echo was geweest, waarvan ze hadden gezegd dat daaruit misschien de oorzaak zou blijken, maar waarbij niets werd gevonden en ik weer een bloeding kreeg (waarbij direct werd geconstateerd dat met mijn dochter gelukkig alles goed was), gaf ik aan nu echt naar de gynaecoloog toe te willen voor een controle.
Vanaf dat moment ging het snel. Het bleek baarmoederhalskanker te zijn, en de uitslagen werden steeds negatiever (de tumor bleek steeds groter dan de artsen eerst dachten) en op een gegeven moment werd er gedacht dat de kanker al was uitgezaaid. Dit bleek uiteindelijk gelukkig niet het geval te zijn.
Behandeling en bevalling
Ik heb (maar) drie chemo’s gehad. Deze chemo’s werden om de drie weken gegeven. Die chemo’s heb ik als behoorlijk pittig ervaren, omdat het toedienen van de chemo bij mij helaas niet helemaal soepel verliep. Bij de eerste chemo kreeg ik harde buiken (die ik daarvoor nooit had gehad), zodat ik met bed en chemo het hele ziekenhuis door ben gereden om te zien of alles goed was met mijn dochter. Bij mijn tweede chemo kreeg ik een zware allergische reactie (kreeg meerdere allergische reacties tegelijk), zodat die per direct stopgezet moest worden en toen het weer goed ging we direct zijn gaan controleren of alles goed was met mijn dochter (één van de reacties was namelijk hele erge pijn in mijn buik). De derde chemo ging gelukkig goed. Deze chemo heb ik met een allergieschema toegediend gekregen en voor de zekerheid moest ik een nacht in het ziekenhuis blijven.
Het was de bedoeling dat 4,5 weken na de laatste chemo mijn dochter via een keizersnede geboren zou worden, omdat ik vanwege de plaats van de tumor niet op natuurlijke wijze mocht bevallen. De keizersnede zou ik dan bewust meemaken, zodat ik mijn dochter zou kunnen zien (en indien mogelijk vasthouden) en daarna zou ik direct geopereerd worden.
Dit liep anders. Mijn dochter kondigde zich al 9 dagen na de laatste chemo plotseling aan. Omdat ik vanwege de plaats van mijn tumor geen weeën mocht krijgen, heb ik direct een (ouderwetse) keizersnede gehad. De operatie om mijn tumor te verwijderen, kon vanwege de plotselinge aankondiging van mijn dochter niet tegelijkertijd plaatsvinden. Mijn dochter is met 34,5 weken geboren en heeft nog 5 weken in het ziekenhuis gelegen. Zij deed het heel goed gelukkig, wat waren (en zijn) we trots op ons kleine meisje.
De periode na de geboorte
Drie weken na de geboorte van mijn dochter werd ik (weer) geopereerd. Deze keer om de tumor te verwijderen. Een pittige periode, waarbij ik in een ander ziekenhuis lag dan mijn dochter en haar alleen via een videoverbinding kon zien. Het was heel moeilijk om mijn dochter niet te kunnen zien (anders dan via een videoverbinding) en haar niet te kunnen vasthouden en knuffelen. Mijn echtgenoot is in deze periode steeds heen en weer gereisd tussen beide ziekenhuizen. Dat was voor hem erg zwaar, omdat hij op beide plaatsen tegelijk wilde zijn. Gelukkig hadden ze in het ziekenhuis voor ons een uitzondering gemaakt, zodat een aantal van onze directe familieleden bij onze dochter op bezoek konden komen zonder dat één van ons erbij was. De zorg en ondersteuning van de artsen en verpleging uit het ziekenhuis waar onze dochter lag was erg belangrijk, omdat wij wisten dat er goed voor haar gezorgd werd.
Een aantal dagen nadat onze dochter uit het ziekenhuis werd ontslagen mocht ze eindelijk met ons mee naar huis. Dat was heel bijzonder en heel fijn, maar ook spannend.
Hoe gaat het nu
Na de operatie heb ik geen nabehandeling meer nodig gehad. Recent heb ik een mijlpaal bereikt, namelijk twee jaar ‘schoon’, zodat de controles nu om de zes maanden plaatsvinden.
Mijn dochter is nu twee jaar oud en een vrolijke, ondernemende en ondeugende peuter. Het is echt genieten en voor zover nu bekend is, heeft ze geen schadelijke gevolgen aan de behandeling tijdens de zwangerschap overgehouden.
Omdat we het heel belangrijk vinden om de eventuele gevolgen van de behandeling in kaart te laten brengen en onze dochter te laten monitoren, doet onze dochter mee aan het onderzoek naar de gevolgen van kanker tijdens de zwangerschap.